Kulturprojekte realisieren
Inga Khapava
Inga Khapava lebt in Köln und arbeitet als freie Journalistin mit den Schwerpunkten Kunst und Kultur. Ihr Talent für das Schreiben existiert aber schon viel länger, hat die Wurzeln in ihrer Jugend. Bereits damals war sie Mitglied eines Kunstclubs und schrieb Gedichte und Novellen. Sie war Mitautorin von drei literarischen Broschüren. Neben dem Journalismus entwickelte sich vor einigen Jahren eine große Leidenschaft für die Fotografie, insbesondere der künstlerischen Bildnisse. In den letzten Jahren absolvierte sie verschiedene spezifische Weiterbildungen, u.a. eine zweijährige Ausbildung an einer Kölner Fotoakademie mit Diplomabschluss, um ihr fotografisches Handwerk zu perfektionieren. Wir stellen Ihnen aus ihren literarischen Arbeiten einige Novellen und Gedichte vor. Die Veröffentlichung eines Bandes mit ihren Werken ist geplant.
Ein und derselbe Traum
Übersetzung Maja Badridze
Der Traum hat die Frau fast leidenschaftslos geweckt, denn er war der Sache überdrüssig, stets mit denselben Schachfiguren zu spielen. Ihre Zunge gähnte im Mund und die Frau hat erneut die ermordeten Figuren ausgespien. Durch das Belauschen dieses Ablaufs bekam der Traum Falten, wurde von Runzeln übersät, genauer gesagt: er wurde runzelig, weil die Frau jeden oder jeden dritten Tag vor ihrem Mann heimlich, um drei Uhr nachts, von dem Schachspiel im Traum betäubt, auf die Toilette schlich, den Mund erwartungsvoll öffnete, sich mit den nackten Knien auf die kalten Fliesen niederwarf, um die ermordeten langförmigen Schachfiguren wieder von sich zu geben. Danach versuchte der Traum zu prüfen, ob die Anzahl der Leichen von den weißen und schwarzen Figuren übereinstimmte. Ihre Anzahl aber änderte sich nicht und war nach jedem Spiel die gleiche. Der Traum verachtete dieses Zählen, weil auf beiden Seiten immer die gleichen Figuren starben. Ebendarum vermutete der Traum, die Frau habe nie einen richtigen Gegenspieler gehabt und darum könne keine Rede von Verlust und Gewinn sein. Das Spiel endete stets unentschieden. Er ließ sich den Gedanken durch den Kopf gehen, vielleicht könnte jemand eines Tages verlieren oder gewinnen, dann wäre er auch frei. Tagaus, tagein erbrach aber die Frau die gleiche Menge von Figuren beider Farben und wenn sie dann später ins Bett ging, begann das Spiel von neuem, sobald sie wieder einschlief. Sie machte sich Sorgen um die Tatsache, dass das Spiel verbal vonstattenging, d.h. die Figuren dienten den Wörtern. Der Auslöser des Krieges war das Wort „Leidenschaft“, diesem Wort gehorchte die Königin. Auf dem zweifarbigen Brett genoss sie im Unterschied zu den Anderen ein besonderes Privileg. Die Leidenschaft kämpfte gegen den eigenmächtigen König. Dieses Kampf unterstützte das Wort „Angst“, das von den Offizieren dargestellt wurde. Das Wort „Wissen“ konnte sich auf dem Brett dank der erfahrenen Reiter durchsetzen und dem Wort „Gefühl“ dienten die Türme, die die Absurdität dieses Krieges gleich erkannt haben, weil sie das siegreiche Wort „Figur“ nicht gewinnen konnten. Das Wort „Treue“ hat die neutrale Position belegt, die die Bauern innehatten. Ihre Aufgabe war es, sich zu opfern, falls die Königin von einer Gefahr bedroht würde. Zu ihrer Aufgabe wiederum gehörte es, das Wort „Leidenschaft“ wiederzubeleben. Der weiße und der schwarze König standen bewegungslos da, in Erwartung eines Sieges. Wenn der Kampf seinen Höhepunkt erreichte, da wartete der Traum ungeduldig auf den Sieg des weißen oder des schwarzen Königs., aber vergebens. Die Leidenschaft richtete alle Kämpfer zu Grunde; Angst, Treue, Gefühl, Wissen starben. Das Spiel endete unentschieden, weil am Ende nur die Figuren der einsamen Könige am Leben blieben und das ließ den Traum seinen Verstand verlieren.
P.S. Leidenschaft ähnelt einer georgischen Frau, die ihr ganzes Leben gegen die Eintönigkeit kämpft und heimlich vor ihrem Ehemann die schwarzen Figuren nur im Traum begünstigt, damit ihre Leidenschaft nicht eintönig wird.
ერთიდაიგივე სიზმარი
Original-Text Georgisch
სიზმარმა ქალი თითქმის დამოუკიდებლად და ყოველგვარი ვნების გარეშე გამოაღვიზა,რადგან მოწყენილი ჰქონდა სულმუდამ ერთიდაიგივე ფიგურებით თამაში.მისმა ენამ პირში გაიზმორა და ქალმა ისევ გადმოანთხია მოკლული ფიგურების გროვა.სიზმარი თანდათან ნაოჭდებოდა ამ პროცედურის თვალთვალით.უფრო კონკრეტულად კი იმით, რომ ქალი დღე ან უმეტეს წილად ყოველ მესამე დღეს მეუღლისგან საიდუმლოდ,შუაღამის სამ საათზე ფეხშიშველი და სიზმრისეული თამაშით გაბრუებული მიიპარებოდა საპირფარეშოში,პირს მომლოდინედ დააღებდა, შიშველ მუხლებს ცივ კაფელს დაანარცხებდა და აღებინებდა მოკლული ჭადრაკის გრძელ ფიგურებს.მერე კი იწყებოდა გადამოწმება ემთხვეოდა თუ არა თეთრი ფიგურების გვამების რაოდენობა შავი ფიგურების გვამების რაოდენობას.მათი რაოდენობა კი ყოველი თამაშის შემდეგ ერთიიგივე გახლდათ.სიზმარს ეჯავრებოდა თვის ეს პროცესი,რადგან სულ ერთიდაიგივე ფიგურები კვდებოდნენ ორივე მხრიდან.აქედან გამომდინარე,სიზმარი ვარაუდობდა,რომ ქალს არასდროს ჰყოლია ძლიერი ოპონენტი მოთამაშე და შესაბამისად წაგება და მოგება არ არსებობდა.თამაში სულ ფრედ მთავრდებოდა.
სიზმარს ტვინი ეჭყლიტებოდა იმაზე ფიქრით,იქნებ ვინმეს მოეგო ან წაეგო და მერე თვითონაც გათავისუფლებულიყო.ქალი კი დღითი-დღე აღებინებდა ერთი რაოდენობის ორფერიან ფიგურებს,უკან დაბრუნებისას ჩაიძინებდა თუ არა იწყებოდა თამაშის ახალი პარტია.იგი შეშფოთებული გახლდათ იმ ფაქტით,რომ ჭადრაკის თამაში მიმდინარეობდა სიტყვიერად ანუ ფიგურები სიტყვებს ემსახურებოდნენ.
ომის წამომწყები სიტყვა ვნება იყო,რომელსაც დედოფალი ემორჩილებოდა და ყველაზე დიდი პრივილეგიები ჰქონდა ორფერიან დაფაზე მოქმედებისა სხვებისგან განსხვავებით.ვნება იბრძოდა ერთპეროვანი მეფის მართველობის წინააღმდეგ.ბრძოლაში მას მხარს უბამდა სიტყვა-შიში,რომელსაც ოფიცრები განასახიერებდნენ,სიტყვა ცოდნას გამოცდილი მხედრები დაფაზე რკალური სვლით ამტკიცებდნენ და სიტყვა გრძნობას -ეტლები ემსახურებოდნენ,რომლებმაც მალევე იგრძნეს ამ ომის აბსურდულობა,რადგან გამარჟვებული სიტყვა-ფუგურა ვერა და ვერ მოიპოვეს.ნეიტრალურ პოზიციაზე ერთგულება იდგა პატარა პაიკებით,რომლებსაც იმ შემთხვევაში თუ ვნებიან დედოფალს რაიმე დაემართებოდა თავი უნდა გაეწირათ და ვნება გაეცოცხლებინათ.
ორფეროვანი მეფეები იდგნენ გაუნძრევლად და ერთფეროვნად ელოდებოდნენ ერთ-ერთის გამარჯვებას.როცა ბრძოლა კულმინაციას მიაღწევდა სიზმარი სულმოუთქმელად ელოდა შავი ან თეთრი მეფის გამარჯვებას, მაგრამ ამაოდ.ვნება ყველა მებრძოლს აცამტვერებდა- კვედებოდა შიში,ერთგულება,გრძნობა,ცოდნა.თამაშიც ფრედ მთავრდებოდა, რადგან ყოველთვის რჩებოდა მარტოსული ორფეროვანი მეფე ფიგურები,რაც სიზმარს აგიჟებდა და ატყვევებდა.
ვნება ჰგავს იმ ქალს, რომელიც მთელი ცხოვრება იბრძვის ერთფეროვნების წინააღმდეგ და მეუღლისგან საიდუმლოდ მხოლოდ სიზმარში მფარველობს შავ ფიგურას იმისათვის, რომ მისი ვნება ერთფეროვანი არ გახდეს.
Memento Mori
Übersezung Nana Chigladze
Die Blätter fordern von mir
zu masturbieren!
Du forderst von mir
ich ginge weitab!
Ich wiederhole deinen Namen
und folge meinem Zigarettenqualm!
Wählen wir einen kürzesten Pfad,
bekommt damit Liebe bestimmt einen Spalt.
Wissen will ich nicht und mich fürchtet sehr,
vor der Idee, heute bin ich niemand wohl mehr!
Ich fürchte mich sehr den Feind zu kennen,
Der mich im Kampf den Dummkopf wohl nennt!
Kenntnisse könnten mir nur zwar retten.
Sie reichen mir bewusst ihre Hände
und sagen:
Du bist schon heut nichts mehr!
Du?
Mein Bruder bist du!
Eine Ilusie gleichst du,
bekannt kommt mir deine Stimme.
Vom vorigen Leben kommst du hierher,
Ich weiß nicht wo bist du!
Und ich?
Ich bin die Schwester von dir!
Ich bin ein infantiles Meer,
ähnlich den kindlichen Haaren.
Ich weiß, ich bin weg daher!
Dein Kuss gehütet
an meinen Brustwarzen wird so altern,
wie der ungepackte Käse im Kühlschrank.
Dein Kuss vertrocknet
an meinen Lippen- stört mich zu gähnen.
Und als ich verlasse, als ich schleiche
durch Surrogate Tage,
fangen diese ausgetrockneten Küsse an zu wiegen.
Memento Mori!
Memento Mori
Original-Text Georgisch
ფურცლები მთხოვენ
მასტურბირებას!
შენ მთხოვ წასვლას
სადმე შორს!
მე ვიმეორებ შენ სახელს
და მივყვები ჩემს სიგარეტის ბოლს!
თუკი ჩვენ ვირჩევთ მოკლე გზას
ამით სიყვარულს ვუჩენთ ბზარს.
მე მეშინია ვიცოდე ეს,
რომ არაფერი არ ვარ დღეს!
მე მეშინია ვიცნობდე მტერს,
რომელიც დუელში მიწოდებს შტერს!
გადამრჩენელი მხოლოდ ცოდნაა
ის ცნობიერად მაწვდის მის ხელს
და მეუბნება:
შენ არაფერი არ ხარ დღეს!
შენ????
შენ ჩემი ძმა ხარ!
ილუზია ხარ,
ნაცნობი ხმა ხარ,
წინა ცხოვრებიდან ხარ,
არვიცი სად ხარ!
მე???
მე შენი და ვარ!
იმფანტილური ზღვა ვარ,
ბავშვური თმა ვარ,
მე ვიცი, აქ არ ვარ!
შენი კოცნა შენახული
ჩემს ძუძუს თავებზე ისე ძველდება,
როგორც შეუფუთავი ყველი მაცივარში,
შენი კოცნა შემხმარი
ჩემს ტუჩებზე- ხელს მიშლის მე დამთქნარებაში.
და როცა გავალ, გავძვრები
სუროგატიულ დღეებთა შორის,
აქანავდება ეს ხმელი კოცნები
Memento Mori!
YO.AN. ist eine junge Band, die sich im Genre Singer/Songwriter bewegt. Bandmitglieder sind Anna und Yolanda (bis Mitte 2016 noch mit Sebastian). Die sympathischen jungen Leute haben sich vor 2 Jahren zusammengetan und seitdem machen sie gemeinsam Musik. Die allesamt selbst komponierten und englischsprachig getexteten Songs handeln meist vom alltäglichen Leben; verarbeitet werden Themen wie z.B. ab wann beginnt man, an sich selbst zu glauben oder der Liedtext handelt von einer durchlebten Enttäuschung über Menschen, die einen verraten, obwohl man ihnen großes Vertrauen geschenkt hat.
Kölsche Lappührche
Seit Beginn des Jahres 2005 traten Karl Heinz Grosjean und Heiner Lindlar als Gesangsduo „Kölsche Lappührche“ gemeinsam auf. Zusammen mit ihrem Techniker Heinz Peter Falkenreck bildeten sie ein unschlagbar fetziges und starkes Team. Wenn die beiden Sänger angesagt wurden, war sofort Stimmung im Saal und auf der Bühne, denn die Vollblutmusiker gaben immer alles für ihre treuen Fans. Leider hat sich die Formation im Jahr 2009 getrennt. Ihre bei dpr-records veröffentlichten CD`s „Kölsch zo sin“ mit den 5 wunderschönen Stücken (Kölsch zo sin / Solang dä Doosch noch do es / Hier kommt keiner nüchtern raus / So jung kumm`mer nie mieh zusamme / Loos Dich falle) und "Das erste Mal" (3 Versionen) sind noch verfügbar und können zum Preis von 3,50 € inclusive Versandkosten über das Mailformular > Kontakt bestellt werden. Vom Verkaufspreis erhält die "Künstlertafel e.V." 1,50 €.
